Yaptıklarım neden görülmüyor?

Her bireyin kendine has bir hayatı ,değerleri,öğrendikleri,yetenekleri,kendine kattığı hobiler ve deneyimleri vardır. Her bireyin farklı farklı mizaç özellikleri vardır fıtraten yaradılışta olan kendine mahsus olan özelliklerdir bunlar. Sakin,öfkeli,sevgi dolu üzere özellikler. Her bireyin bir de karakteristik özellikleri vardır. Yani sonradan toplumsal etraf ile birlikte öğrendiği  kazandığı hisler , yetenekler ve karakteristik özellikler.
Örneğin ; çok güzel bir dikiş ustası olmak, yeterli bir ressam olmak,iyi bir enstrüman çalmak üzere. Ama bazen kimi özelliklerimizin sağlıklı ve sıhhatsiz tarafları oluşabilir yaşadığımız olaylar sonucunda. Çok güzel bir dikiş ustası olan bir çocuğun dikiş dikerken annesine yaptığı peçeteliklerin istediği hoşlukta ve renkte olmaması sebebiyle emeğinin hiçe sayılması annesi  yüzünden çocuğun dikişten soğuması. Burada ebeveynin mükemmeliyetçilik anlayışıyla hareket ettiği ve bir şey olacaksa her haliyle onun istediği üzere olmalı ya da en uygunu olmalıydı. Tıpkı bu örnekteki üzere yahut buna benzeri bir durum yaşamış olabilirsiniz. Bu durumda bu çocuğun yaptığı  dikiş  annesi tarafından görülmediğinde çocuğun da  haliyle bu işe karşı şevki kırılmakta. İşte mükemmeliyetçi anlayışta olan bir birey tarafından yaptıklarınız yok sayılmakta. Zira bu tipteki bireylerde ya hep  ya hiç anlayışı vardır. Yani bu anlayış aslında onların da yetersizlik şemasının olduğunu gösterir. Zira vaktinde bu duyguyu onlara da yaşatan birileri olmuş ve bu davranışı öğrenmişler ve bu davranışı uygulamaya devam ediyorlar. Yetersizlik hissi onların içinde sakladıkları bir ceviz kabuğunun içinde dolaşan kurt misali. Bu kurt içini yiyor ve dışarıya bunu yansıtmamaya, daima güçlü ve âlâ görünmeye ve  kusursuzmuş üzere davranmaya çalışıyorlar. Bu tıpkı dışardan hoş görünen bir cevizin içinde yaşayan kurt misali. Aslında bunun farkına varmalarına bile müsaade etmemeleri onların kendilerine karşı şefkatsiz davranışlarından kaynaklanıyor. Kendi kabuklarını kırıp içindeki kurtları dışarıya saldıklarında kendilerinin farkına varıp kendilerine şefkat gösterip güzelleşmeye adım atacaklardır.
Bir de yaptıklarının görülmeme nedenlerinden birisi de kişinin içinde yaşadığı  tamamlanmamış işlerin  yaşattığı telaş hali. Bunu şöyle açıklayayım. Diyelim ki çocuğu dağınık olan bir ebeveyn var bu ebeveyn her gün çocuğunun dağınık olmasından şikayetçi ve daima çocuğuna ikazda bulunuyor. Off tekrar odan dağınık toplamamışsın burayı nasıl yaşıyorsun bu dağınıklık içinde üzere telaffuzlarda bulunuyor. Bu telaffuzdan bıktığı vakitlerde çocuk odasını düzenliyor ve topluyor. Ama ebeveyn bu toparlanma durumunu takdir etmiyor yani çocuğun ayda bir sefer bile odasını toplamasını görmezden geliyor zira ebeveyne nazaran her gün toplanması gerekiyor. Bu durumda çocuk ise zati bir kez toplasam dahi görülmüyor deyip hiç yapmıyor. İşte bu durumda da yarım kalan işlerin yaşattığı korku hali yüzünden beklentiler yapılan işleri karşılamıyor. Münasebetiyle yaptıklarınızın görülmemesi aslında geçmişten  birileri tarafından öğrendiğiniz mükemmeliyetçilik, dert, takdir etmeme ve yetersizlik üzere hislerin oluşturduğu habitus yani alışkanlıklar. Alışkanlık kazanmış hisleri yok etmek kolay olmayabilir lakin bu hislerle başa çıkma çabası kendisinin farkına varma ile oluşacak bir adım. Bu adımı kendinize çok görmeyin ve kendinize şefkatle yaklaşmayı denediğinizde bunun tahlilini yavaş yavaş bulmaya başlayacaksınız.