Terapiye ihtiyacım var mı?
Terapiye Gereksinimim Var mı?
Bu soruyu kendine tahminen tekraren sordun. Tahminen de birinci kere.
“Bir şeyler yolunda gitmiyor lakin ne olduğunu da tam bilmiyorum.”
“Her şey olağan görünüyor lakin ben o denli hissetmiyorum.”
“İnsanlar daha makus şeyler yaşıyor, benim bu kadar zorlanmam garip değil mi?”
Eğer bu tıp niyetler vakit zaman seni yokluyorsa, aslında yalnız değilsin. Bu cümleler, birçok kişinin terapiye başvurmadan evvel zihninden geçen çok tanıdık sorgulamalar. O yüzden burada başlamak için dramatik bir kriz yaşaman, en tabana vurman ya da somut bir “sorunun” olması gerekmiyor.
Terapi, bir şeylerin bozulmasından çok; manasını yitirmesiyle başlar
Günlük hayatını sürdürüyorsundur. İşine gidip geliyorsun, arkadaşlarınla görüşüyorsun, sorumluluklarını yerine getiriyorsun. Ancak bazen, bütün bu akış içinde kendine yabancılaştığın anlar olur.
Yaptığın şeylerin manası azalır.
İlgilerde birebir döngüler tekrar eder.
Kimi hislere karşı giderek daha reaksiyonsuz ya da tam zıddı, daha kırılgan hâle gelirsin.
İşte terapi, tam da bu noktada devreye girer. Her şeyi denetim etmek ya da “iyi hissetmek” için değil; olan biteni manalandırmak, kendinle daha açık ve dürüst bir alaka kurabilmek için.
“Bu his geçer” demekle geçmeyen şeyler
Çoğumuz hayatın zorluklarına karşı güçlü durmayı öğrendik. Görmezden gelmek, bastırmak, yönetim etmek… Fakat birtakım şeyler geçmek bilmez. Yalnızca form değiştirir: Uyku bozulur, gerginlik artar, odak azalır, münasebetler zorlaşır. Hisler, yer değiştirse de varlıklarını sürdürür.
Kabul ve Kararlılık Terapisi (ACT), bu noktada “duyguları susturmaya” değil, onlarla yeni bir bağlantı kurmaya odaklanır. Neyi hissettiğini bastırmak yerine, neye kıymet verdiğini hatırlamak üzerine kurulu bir süreçtir. Zira bazen asıl problem, ne hissettiğin değil; o hislerin seni nerelere götürdüğüdür.
Terapi senin için nasıl bir süreç olabilir?
ACT temelli, bağlamsal ve insanı bütün olarak ele alan yaklaşımda, yaşadığın zorlukları birer “bozukluk” olarak değil; senin ömür şartların, geçmiş tecrübelerin ve içinde bulunduğun bağlamla alakalı manalı yansılar olarak görürüz.
Amacımız, seni hayata “geri döndürmek” değil; seni sen yapan şeyleri tanımak, pahaların doğrultusunda yeni yollar açmak ve zorlayıcı tecrübelere karşın ilerleyebileceğin bir taraf oluşturmak olur.
Bir adım atmak için ne kadar “hazır” olman gerekiyor?
Gerçek şu ki, kimse terapiye büsbütün hazır hissettiği bir anda başlamaz. Bazen yalnızca bir merakla, bazen tükenmişlikle ya da sırf “Böyle gitmesini istemiyorum” kanısıyla gelir beşerler.
Ve bu kafidir.
Terapi bir “çözüm” değil; bir süreçtir. Kendine dair sorular sormaya, farklı bir gözle bakmaya ve bazen de bilmediğin alanlara adım atmaya müsaade vermektir.
sevgiyle
