Sanat terapisinde terapist ve danışan arasındaki ilişki

Sanat terapisi süreci, terapist ile danışan ortasında inanca dayalı, destekleyici ve yargılayıcı olmayan bir bağın kurulmasını gerektirir. Terapist, danışanın oluşturduğu sanat eserlerine sadece estetik bir gözle değil, danışanın içsel dünyasının bir yansıması olarak bakar. Bu bağlamda terapistin yorumu değil, danışanın kendi yorumları ön plandadır. Terapist sırf bu sürece eşlik eder, gerekli gördüğünde yansıtıcı sorularla süreci derinleştirir.

Terapist-danışan ilgisi, sanatın dönüştürücü gücünü faal kılacak bir alan sağlar. Danışan bu inançlı alanda kendini tekrar inşa etme bahtı bulur. Terapistin empatik yaklaşımı, sanatsal tabir sürecinin açığa çıkardığı hislerin kabul edilmesini kolaylaştırır. Bu nedenle sanat terapisti sırf sanat bilgisine değil, ruhsal süreçlere dair güçlü bir kavrayışa ve etik farkındalığa da sahip olmalıdır. Bu bağ sayesinde danışan, sırf iyileşmekle kalmaz, tıpkı vakitte kendini daha yeterli tanıma ve içsel kaynaklarını keşfetme seyahatine da çıkar.