Pişkinlik

Ne yazık ki tıp ne kadar ilerlerse ilerlesin tedavi edemeyeceği tek şey…

Üzerinde dumanlar tüten bir ramazan pidesini ya da 20 dakika öncesinden 180 derecede ısıtılmış fırına attığınız havuçlu tarçınlı kekinizi betimliyor olmayı tercih ederdim. Lakin ne yazık ki bu gün bahsedeceğim “pişkinler” pek o kadar hoş tatlar bırakmıyorlar damaklarda ve hafızalarda.

Pişkinlik bir aksiyon elbette. Bu hareketi sergileyen bireylere ise “pişkin” diyoruz yüzümüzde buruk bir tebessümle. Pekala kimmiş bu pişkinler, ya da “kime pişkin denir?” sorusuna karşılık bulabilmek için ise Türk Lisan Kurumu’nun sözlüğüne bir göz atalım dilerseniz; Kökeni “pişmek” fiilinden gelen ve gereğince pişmiş bir unsura ithafen kullanılan bu sözün birden fazla manası var malumunuz. Bizim ele alacağımız manası ise “arsızca, saygısızca davranarak işini yürüten, yüzsüz kimse.” formunda.

Gözünüzün önüne en az bir kaç adedinin geldiğinden hiç kuşkum yok. Ruhen rahat, geniş ve arsız olan pişkinler, karşılarındaki insanı olumsuz etkilemiş olan davranışlarının sorumluluğunu almaktan kaçınırlar ve ruhunuza ziyan vermiş olmalarına karşın, karşınıza, hiçbir şey olmamış üzere çıkmaktan çekinmezler. Pişkinlik ne yazık ki ruhsal kökenli bir rahatsızlık değildir. Keşke o denli olsaydı da, bu tip insanları tedavi ederek bu durumdan kurtarma ihtimalimiz olsaydı. Lakin bu zafiyet ne yazık ki yalnızca karakter ve omurga ile ilgili…

Pişkinlerin en karakteristik özelliği, yaptıklarının, karşılarındaki beşerde nasıl bir hasar ve kırgınlık yarattığını görmekten mahrum olmalarıdır. Pişkinlere, sizde yarattıkları ruhsal tahribatı anlatmak da pek mümkün değildir. Zira muhtemelen size yaşattıklarına ait, empati kuramayacak ve “ne var ki bunda?” diyerek bir pişkinlik örneği daha sergileyerek, hudut kat sayınızın artmasına sebep olacaklardır.

Eğer siz de benim üzere etrafınızdaki pişkinlerden muzdaripseniz, Bernard Shaw’ın şu kelamı eminim ki çok hoşunuza gidecektir; “Uzun bir vakit evvel, asla bir domuzla güreş tutmamayı öğrendim. Her ikiniz de çamur içinde kalırsınız; lakin domuz bundan çok hoşlanır.”

Pişkinlik; kırdığı kalplerden, yaptığı haksızlıklardan, riyakarlıktan, aldatmacalardan, sahtekarlıktan, bencillikten, fırsatçılıktan, çıkarcılıktan, dalkavukluktan, haysiyetsizlikten, “sözünün eri, içi dışı bir, mert, dürüst ve hakkaniyetli bir insan olamamaktan” hiç bir formda utanç duymamak ve rastgele bir rahatsızlık hissetmemektir. Bir diğer deyişle pişkinlik, kişinin ar damarının çatlamış olduğu manasına da gelir ki, ne yazık ki tıp ne kadar ilerlerse ilerlesin tedavi edemeyeceği tek şey, ar damarındaki çatlak olarak kalacaktır.

Son olarak; “bu yazıyı kendileri ile paylaşayım da, biraz olsun içime su serpilip, yüreğimin yağları erisin.” dediğiniz pişkinler varsa şayet ömrünüzde, siz tekrar de yazıyı paylaşın ancak, açıkçası boşuna ümitlenmeyin. Zira onlar bu yazıyı okurken sizin onlara anlatmak istediğiniz hiç bir bildirisi anlamayacak ve bu yazıdaki hiç bir şeyi üzerlerine alınmayacaklaradır. Tıpkı benim hayatımdaki pişkinlerin şu anda üzerlerine hiç bir şey alınmadıkları üzere.

Sağlıklı günler dilerim.