Normal sağlıklı aile ve toksik aile

Aile, en kıymetli ve en kıymetli kurum, toplum içindeki en küçük birlik.
Aile bireyleri birbirine bağlı olmalı, değer bilmeli, birlikte isteyerek vakit geçirmeli, yargısız, etiketsiz halde doğal bağlantı kurmalı, birbirlerinin sonlarına hürmet duymalı ve yaşanılan krizleri ortak ele alıp çözümleyebilmelidir.
Aile bireyleri, birbirlerini önemseyip, destekliyorsa, birbirine bedel verip, hoş seviyorlarsa, birbirleri ile ilgilenip ve incitmemek için ihtimam gösteriyorlarsa sağlıklı bir aile yapısından kelam edilir. Ömürde başımıza ne gelirse gelsin, yaralarımızı saracağımız, sevgi ve şefkat dolu bir aile, beşere ziyadesiyle inanç verir.
Şayet bu türlü bir aile içinde doğduysanız dünyanın şanslı insanlarından birisinizdir. Bunun bedelini bilmenizi isterim. Maalesef, bu ailelerin sayısı fazla değildir.
Birçoğumuzun ailesinde kahırlar kaşımıza çıkar. Ebeveynlerin kendi ortalarında ya da ferdi zahmetleri olabilir ancak bu durum sahip oldukları çocuklara yansıdığı vakit durum değişir. İşte burada karşımıza Toksik Aile kavramı çıkmaktadır.
Toksik Aile de nedir diyebilirsiniz, Gelin biraz inceleyelim;
Aile içinde yaşanılan çatışmalar, çocukları olumsuz tesirler ve yaralar ise burada toksik aile yapısından kelam edebiliriz. Bu yaralar öylesine derin olabilir ki, hayatın büyük kısmında olumsuz tesirleri düzeltmek için efor gösterip, bunun için vakit harcanır.
Ailelerine öfkelenen çocuklar, sıhhatsiz seçimler yaptıkları üzere aileden uzaklaşmak için ömürleri boyunca sürecek aksiliklerin içine düşebilirler. Bireylerin yanlış seçimlerinin altında aileye duyan öfke yatmaktadır. Öfkeyi boşaltmak için yapılan davranışlar, o kişinin sıkışmışlığını da gösterir.
Münasebet meselelerini çocuklarına anlatan anne ve baba, çocuklarını sıkıntı ortağı ya da hakem yapması toksik ebeveyn davranışıdır ve çocuklarının ilerdeki seçimlerini olumsuz etkilerler.
Hudutlu ve öfkeli bir babayı gözünüzün önüne getirin, o sonlanmasın diye başka aile bireyleri kendilerini babanın his durumuna nazaran ayarlarlar. Sonrasında büyüyen çocuk, hudut koyamayan, kendini değersizleştiren, herkese ahenk sağlamaya çalışan, çatışmalardan kaçan ve kendini geri plana çeken bir yetişkin olarak karşımıza çıkar.
Toksik bir baba, zedeler, yaralar. Toksik bir anne ise, sevgi ve fedakârlık taraflarını kullanarak his sömürüsü yapar, ağlar, küser, minnet borcunu hatırlatarak etrafındakileri yönetmeye çalışır. Yalnızca çocuklarını zehirlemekle kalmaz, kardeşleri ile olan bağlantısındaki bağlar da bu yüzden zayıflar ya da kopar. Eşine duyduğu öfkeyi boşaltmak için onun en sevdiği canlının yani çocuğunun hiç düşünmeden canını yakar. Bu türlü bir anne ile bağımlılık geliştiren çocuk, kurban rolünü üstlenir. Büyüdükçe sevgisinin annesi tarafından kullanıldığını fark ederse hayal kırıklığı ile karşılaşır.
Çocuklarını ihmal eden ebeveynler, etraflarındaki insanlara karşı çok fedakâr ve çocukları için çok şey yapan anne baba olarak kendilerini gösterirler ve etraflarından de bu mevzuda övgü alırlar.
Bu tıp toksik ailelerin toplum içerisinde sayısı fazladır. Bu türlü bir ailede büyüdüyseniz, ailenin size yaşattıklarının ardına saklanıp zayıf davranmayı katiyen bırakmanız gerekir. Kendi yeteneklerinizi, zekanızı, kişiliğinizi, gücünüzü kullanarak, ekonomik, duygusal, fizikî ve mental taraftan güçlü bir duruma gelip, kendi hayatınızın direksiyonunun başına geçmeniz gerekir.
Aile, bir ortada yaşamak, birbirine katlanmak zorunda olan, öfkesini birbirinden çıkaran insan kümesi değildir.