Kaygının bedende yankısı: panik atak üzerine

Kaygının Vücutta Yankısı: Panik Atak Üzerine
Bazen vücut, bir öyküyü sözcüklerden evvel anlatır. Kalp hızlanır, nefes daralır, göğüs sıkışır. O an, neyin ne olduğunu ayırt edemeyiz; “ölecek miyim?” sorusu bile gerçek gelir. Panik atak, zihnin “şimdi tehlike var” çığlığının, vücut aracılığıyla yankılandığı bir tecrübedir. Ancak her vakit bir tehlike yoktur—sadece bir alarm sisteminin fazla hassas hale gelmiş olması vardır. Elbette bu tecrübesi yaşamış olmak, sizi bozuk, zayıf ya da “aşırı hassas” yapmaz. Bu, insani olanın bir yansımasıdır.

Zihin Kaçmak İster, Vücut Hatırlatır
Panik atağın akabinde sıkça gelen bir niyet vardır: “Bir daha olursa ne yapacağım?” Bu da çoklukla kaçınmaya, denetim arayışına ve vücutla savaşmaya dönüşür. Halbuki Kabul ve Kararlılık Terapisi (ACT), bu döngüyle savaşmak yerine, onunla birlikte kalmayı, ona alan açmayı önerir. Zira kaçındıkça büyür; bastırdıkça daha da içeriden seslenir. Korkuyla, bir düşman üzere değil; bir bildiri taşıyan konuk üzere ilgilenmeyi öğrenebiliriz. O ileti her vakit net değildir—ama ona yer açmak, zihnin değil, hayatın rehberliğinde ilerlemek demektir.

Bir An’da Kalabilme Cesareti
Panik atağın tesiriyle ömür alanınız daralmış olabilir. Metroya binmemek, yalnız kalamamak, dışarı çıkamamak… Tüm bu kısıtlamaların merkezinde, derdin gelmesi değil, gelme ihtimalinin yarattığı dehşet vardır. ACT, bu ihtimallerle birlikte hareket edebilmeyi, bedellerin doğrultusunda adım atabilmeyi dayanaklar. Panik atağın gelmemesini garanti edemeyiz. Fakat onunla birlikte yürüyebilme cüretini, küçük adımlarla inşa edebiliriz. Zira problem, derdin olmaması değil; onunla birlikte neyin mümkün olabileceğini keşfetmektir.