Akran zorbalığı: görünmeyen tehdit

AKRAN ZORBALIĞI: GÖRÜNMEYEN TEHDİT
Akran zorbalığı, ekseriyetle okul çağındaki çocuklar ve gençler ortasında görülen, bir bireyin ya da kümenin, öbür bir şahsa fizikî, sözel yahut ruhsal olarak ziyan vermesi durumudur. Bu durum, sadece kurbanı değil, şahit olanları ve hatta zorbalık yapan kişiyi bile olumsuz etkileyebilir. Toplumda sıklıkla göz arkası edilen akran zorbalığı, bireylerin özgüvenini zedeler, okul muvaffakiyetini düşürür ve uzun vadede ruhsal problemlere yol açabilir.
Akran zorbalığı farklı biçimlerde kendini gösterebilir. Fizikî zorbalık; itme, vurma, eşyaları çalma üzere davranışları içerirken, sözel zorbalık; alay etme, lakap takma, hakaret etme biçiminde olur. Günümüzde teknolojinin yaygınlaşmasıyla birlikte siber zorbalık da önemli bir tehdit haline gelmiştir. Toplumsal medyada yapılan küçük düşürücü yorumlar, tehdit içerikli bildiriler ya da dışlama kampanyaları çocukları derinden etkileyebilir.

Zorbalığa maruz kalan çocuklar ekseriyetle içine kapanır, okuldan kaçınır, uyku problemleri yaşar ve depresyon belirtileri gösterebilir. Bu nedenle hem ailelerin hem de eğitimcilerin bu tıp davranışlara karşı hassas olması, çocuklarla açık irtibat kurması ve müdahale etmesi büyük ehemmiyet taşır. Ayrıyeten okul ortamında inançlı bir iklimin oluşturulması, rehberlik hizmetlerinin aktif kullanılması ve öğrencilerin empati maharetlerinin geliştirilmesi de bu sorunun önüne geçmekte yardımcı olabilir.

Akran zorbalığı, yalnızca ferdî değil, toplumsal bir problemdir. Bu sorunun tahlili, farkındalık yaratmakla başlar. Çocuklara küçük yaşlardan itibaren hürmet, empati ve müsamaha üzere bedellerin öğretilmesi, zorbalığın önüne geçmede tesirli bir adımdır. Unutulmamalıdır ki, sağlıklı bireyler lakin inançlı ve destekleyici toplumsal etraflarda yetişebilir.