İlişkilerde neden çocukluktaki yaraları tetikleyen insanlara yöneliyoruz?

Bu durum derinlerde işleyen bir içgüdüden kaynaklanır. Çocukken eksik kaldığımız sevgiyi, ilgiyi ya da kabul görmeyi yetişkinlikte tamamlama gayreti. Bu yüzden bir partnerde alımlı bulduğumuz özellikler Aslında iki katmanlıdır. Birinci katmanda onun yanında eğleniyoruz.Güven duyuyor kendimizi kıymetli hissediyoruz. Lakin bu katmanın altına çok daha karmaşık bir yapı var.Bu da çocukken aradığımız ve asla bulamadığımız sevgiyi tekrar bulma arayışı ve birçok insanın bilhassa çocukken duygusal ya da fizikî istismara uğramış olanların kendilerini istismarcı bağlantıları çekilmiş bulmaları  tesadüf değildir. Bir çoğumuz ebeveynlerimizde eksik olan fonksiyonelliği ve sağlıklı bağlanmayı öbür insanlarda ararken aslında fark etmeden tanıdık olan şemaları çekiliriz.Bu bilinçaltının tanıdık olanı seçme eğiliminden kaynaklanır. Çocukluğumuzun güvensizliğini yahut eksik sevgi tecrübesini tekrar yaşamak tahminen de bir biçimde bu eksikliği tamamlama ihtimali verir. Lakin bu döngüyü tamamlamak yerine çoğunlukla birebir yaraları daha da derinleştiren bir tekrara sürükler. Aslında burada kıymetli olan bu farkındalık ile yüzleşip kendi  kıymetimizi,sevgiyi hak etmeye inancımızı geliştirmektir. Geçmişin faydalarına bir şifa arayışı olarak başlayan bu çeşit münasebetler fakat kendimize hak ettiğimiz kıymeti verdiğimizde yeni ve sağlıklı bir seviyeye taşınabilir.