Çocuklarda dikkat eksikliği

Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu sık sık “isteksizlik” ile karıştırılır lakin kişinin ruh hali değil, beyindeki idareyi sağlayan kimyasal hususlarla ilgili bir sorundur.

Dikkat eksikliği, öğrencilerin ders muvaffakiyetini ve imtihan sonuçlarını olumsuz etkileyen en değerli etkenlerin başında gelmektedir. Çabucak çabucak her anne baba çocuğunun dikkatini derse veremediğinden yakınırken, üçte birine yakını da dikkat eksikliğinin daha ileri boyutlara vardığı ve çocuklarının imtihanlarda çok kolay yanlışlar yaparak düşük notlar aldığından şikayet etmektedirler.

Öğrenciler ise hem okulda başarısızlık yaşamakta hem de öğretmenlerini dinlerken dikkatlerini veremedikleri için dersten kopmaktadırlar. Bu durum daima olarak aileleri ile sorun yaşamalarına neden olmaktadır. Çocuklarının imtihanlarda kimsenin bilemediği en sıkıntı soruları yanlışsız cevaplarken en kolay sorularda yanılgı yaptığını gören aileler onların istediği vakit dikkatini verebileceğini ama uğraş göstermediklerini düşünerek başarısızlıklarından dolayı onlara kızmakta, bu durum karşılıklı kırgınlıklara neden olmaktadır. Birçok aile çocuklarının dikkat eksikliğinden yakınsa da, çok azı bu sorunu giderme yoluna gitmektedir. Bu durum, maalesef, hafif seviyede çok kolay ve ilaçsız müdahaleler ile düzelebilecekken, ebeveynlerin ihmali yüzünden ileride çok daha önemli ruhsal sorunlarla karşılaşılmasına neden olmaktadır. Zira dikkat eksikliği, çocuğun yalnızca okul muvaffakiyetini değil, iş hayatı, evlilik hayatı üzere, hayatındaki bir çok değerli ögesi olumsuz etkilemektedir.

Çocukluk periyodunda yaşanan dikkat eksikliği bozukluğunun belirlenmesi çoklukla pek kolay değildir. Ailenin, öğretmenin ve çocuğun etrafında bulunan yetişkinlerin dikkat eksikliği bozukluğu belirtilerinden haberdar olması, çocuğun bağlantılarını ve hareketlerini uygun gözlemlemesi teşhisin konulabilmesi için atılacak birinci adımdır.

DİKKAT EKSİKLİĞİ BOZUKLUĞUNUN BELİRTİLERİ NELERDİR?

1) Okulda yahut iş yerinde kıymetli olan ayrıntılara dikkat etmeme, kolay yanılgılar yapma, yapılan işin dağınık ve dikkatsiz yapılması.

2) Bir işle uğraşırken öteki insanların ilgisini çekmeyen bir ses yahut olay nedeniyle yapılan işin bırakılması.

3) Uzun devirli konsantrasyon gerektiren işlerde yaşanan başarısızlıklar.

4) Konsantrasyon gerektiren konut ödevleri, kağıt işlerini tamamlamakta zorlanma.

5) Sık sık bir oyundan yahut işten bir başkasına geçme.

6) Yapılması gereken işleri daima ağrıdan alma, geciktirme, erteleme.

7) Yapılması gerekenleri sık sık unutma, günlük aktiviteleri vaktinde yapamama.

8) Konuşma sırasında karşısındakini dinlemekte zorlanma, konuşmaları akılda tutamama, toplumsal durumlarda ayrıntılara ve aktivitelere dikkat etmeme biçiminde sıralanabilir.

DİKKAT EKSİKLİĞİ HAKKINDA YANLIŞ BİLİNENLERİ İSE ŞÖYLE SIRALAYABİLİRİZ

1) “Dikkat eksikliği diye bir şey yoktur, bu yalnızca kişinin yapması gereken şeylere karşı gösterdiği isteksizliktir.”

– Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu sık sık “isteksizlik” ile karıştırılır lakin kişinin ruh hali değil, beyindeki idareyi sağlayan kimyasal hususlarla ilgili bir sorundur. 

2) “Herkeste bir ölçü dikkat eksikliği vardır, şayet kişi gereğince akıllıysa bu sorunun üstesinden gelebilir.”

– Dikkat eksikliği her zeka seviyesindeki insanı etkileyebilir ve kronik dikkat eksikliği kişinin yalnızca kanılarıyla tedavi edebileceği bir durum değildir.

Sonuç olarak; dikkat eksikliği hem yetişkinleri hem de çocukları birebir oranda etkileyen bir rahatsızlıktır. Çocukluk periyodunda ekseriyetle hiperaktivite ile birlikte görülür. Belirtileri çocukluk devrinde toplumsal münasebetleri, ergenlik devrinde toplumsal hayatı ve okul muvaffakiyetini, yetişkinlik devrinde ise iş hayatını ve bağlantıları olumsuz tarafta etkileyebilir. Terapi ve birtakım antrenmanlarla sorun denetim altına alınabilmektedir. Fakat kişinin ömür şeklinde yapacağı değişiklikler de belirtilerin azaltılmasında kıymetli bir rol oynamaktadır.

Çocukluk periyodunda dikkat eksikliğinin belirlenmesi yetişkinlere nazaran daha sıkıntı olduğu için çocuklar ebeveynleri tarafından yakından takip edilmeli ve gerekli hallerde bir uzman görüşüne başvurulmalıdır.

Sağlıklı günler dileklerimle…