Yapay zekâyla yalnızlaşmak

1. Teknolojik Konfor ve Duygusal İzolasyon

Yapay zekâ takviyeli asistanlar, sohbet botları ve dijital arkadaşlık uygulamaları bireye konfor sağlar; lakin tıpkı vakitte gerçek toplumsal bağlara duyulan muhtaçlığı azaltır. Bu da duygusal yalnızlaşmaya neden olur. İnsan yerine makineyle kurulan bağlantı, bireyin empati, sabır ve derin bağ kurma marifetlerinin körelmesine yol açabilir.

2. Dijital Münasebetlere Kaçış ve Bağ Kurma Sorunları

Gerçek alakalarda yaşanan zorluklar, bireyleri dijital ortama yönlendirebilir. Yapay zekâ ile kurulan münasebetlerde reddedilme korkusu, yanlış anlaşılma ya da çatışma üzere zorluklar yaşanmaz. Bu kolaylık, bireyin gerçek bağlantılardaki duygusal dayanıklılığını azaltabilir.

3. Yalnızlık, Mana Arayışı ve Benlik

Yapay zekâ ile etkileşimde birey, manalı münasebetler kurma muhtaçlığını karşılamaktan uzaklaşabilir. Bu durum varoluşsal yalnızlık hissini artırır. İnsanın kendini tanıması, diğerleriyle kurduğu ilgiler aracılığıyla gerçekleşir. Bu döngü koparsa, benlik algısı da zedelenebilir.

4. İnsan Kalmanın Kıymeti ve Duygusal Farkındalık

Yapay zekâ ile desteklenen bir dünyada insan kalabilmek; hislere temas etmek, toplumsal münasebetleri sürdürebilmek ve gerçek temasın pahasını kaybetmemekle mümkündür. Empati, şefkat ve karşılıklılık üzere pahalar, yapay sistemlerle değil, canlı bağlarla gelişir.

Sonuç

Yapay zekâ bireyin yalnızlığını süreksiz olarak hafifletebilir, lakin duygusal muhtaçlıkları tam manasıyla karşılayamaz. Ruhsal sıhhatin korunması için bireyin gerçek bağlantıları sürdürmesi, teknolojiyi araç olarak konumlandırması ve duygusal temas kapasitesini canlı tutması gereklidir.

Hazırlayan: Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz