Z kuşağında yalnızlık

1. Dijital İlişki, Duygusal Uzaklık

Z jenerasyonu bireyleri teknolojik olarak birbirine bağlı olsa da, bu kontaklar birçok vakit yüzeysel ve geçicidir. Fizikî buluşmaların yerini ekranlar, sesli bağlantının yerini yazılı iletiler almıştır. Duygusal teması azalan birey, aslında yalnızlığını ‘görünürlük’ ile kamufle etmeye çalışmaktadır.

2. Bağ Kurma Biçimlerinin Değişimi

Z nesli, klasik toplumsal bağların yerine, kısa periyodik, anlık tatmin sağlayan alaka biçimlerine yönelmektedir. Toplumsal medya platformlarındaki ‘arkadaşlıklar’ ya da ‘eşleşmeler’, derin bağ kurmayı zorlaştırmakta; bu da manalı münasebetler yerine yalnızlık hissini beslemektedir.

3. Yalnızlığın Ruhsal Sonuçları

Yalnızlık; depresyon, anksiyete, özgüven eksikliği ve toplumsal tasa üzere birçok ruhsal sorunun tetikleyicisi olabilir. Z jenerasyonunda yalnızlık hissi birden fazla vakit paylaşılmadığı için, birey kendini daha da izole hisseder. Bu hisler, vakitle kendilik algısında bozulma yaratabilir.

4. Manalı Kontaklar ve Dijital Denge

Z jenerasyonunun yalnızlıkla baş etmesinde en değerli strateji, nitelikli ve yüz yüze toplumsal temasların artırılmasıdır. Topluluklara katılmak, istekli aktiviteler, küme terapileri üzere alanlar, bireyin aidiyet hissini besler. Ayrıyeten, dijital bağlantıyla yüz yüze bağlantı ortasında istikrar kurulması da bu sürecin kıymetli bir kesimidir.

Sonuç

Z jenerasyonu bireylerinin yalnızlıkla yüzleşmesi, onları zayıf değil; insani gereksinimlerinin farkında olan güçlü bireyler haline getirir. Yalnızlıkla uğraşta tahlil, daha fazla temas değil; daha nitelikli bağ kurma hüneri geliştirmektir.

Hazırlayan: Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz