Yetişkinlerde ertelenmiş çocukluk: olgun bedenlerde büyüyemeyen duygular

Bu bireyler bağlantılarda ağır onay muhtaçlığı hisseder, terk edilme korkusu yaşar, bağımlı bağlanma örüntüsü geliştirirler. Ayrıyeten öfke, kırılganlık, kendini kıymetsiz hissetme üzere hisler sıkça tekrar eder.

Ebeveynlerin ihmal edici, eleştirel ya da çok gözetici halleri, çocuğun sağlıklı benlik gelişimini mahzurlar. Yetişkinlikte ise kişi, içindeki çocuğun muhtaçlıklarını öteki alakalarda aramaya başlar. Bu durum duygusal doyumsuzluk, ani öfke reaksiyonları ve aidiyet krizlerine neden olabilir.

Terapi süreci bireyin bu içsel çocuğuyla tanışmasına ve geçmişiyle barışmasına yardımcı olur. Ertelenmiş çocukluk çalışmaları; bireyin hem geçmişteki kırılmalarını onarır hem de bugünkü alakalarını dönüştürür. Düzgünleşme; geçmişin tesirinde değil, şimdinin farkındalığında mümkündür.

Uzman Psikolog Mustafa Cem Oğuz