Travma
EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing), yani Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Tekrar Sürece, travmatik anıların neden olduğu ruhsal sıkıntıları ele almak için kullanılan tesirli bir psikoterapi usulüdür.
EMDR (Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Yine İşleme) terapisi, geçmişte yaşanan travmatik ya da ağır gerilim yaratan tecrübelerin tesirlerini azaltmak ve kişinin bu tecrübelere dair algısını yine yapılandırmak gayesiyle geliştirilmiş, bilimsel olarak tesirli olduğu kanıtlanmış bir psikoterapi ekolüdür. Beynin doğal güzelleşme kapasitesine dayanan bu yaklaşım, bilhassa travma sonrası gerilim bozukluğu (TSSB) başta olmak üzere anksiyete, depresyon, panik bozukluğu, OKB, yeme bozuklukları, fobiler, kronik ağrı ve komplike yas üzere birçok sıkıntıda kullanılmaktadır. EMDR, kişinin rahatsız edici anıları, kanıları ve vücut duyumlarını inançlı bir biçimde tekrar deneyimlemesini sağlayarak bu tecrübelerin zihinsel olarak “işlenmesini” maksatlar. Bu süreçte kullanılan çift istikametli ikazım teknikleri (örneğin göz hareketleri), beynin donmuş ve izole kalmış anıları yine işlemesini kolaylaştırır. Böylelikle kişi sırf semptomlardan değil, bu semptomlara kaynaklık eden temel inanç ve duygus
EMDR terapisi birçok psikoterapi yaklaşımını bir ortaya getirerek yeni entegre bir yaklaşım sunmaktadır. Örneğin; psikodinamik yaklaşımın etiyolojik olaylara dikkatini, davranış terapisinin odak noktası olan şartlı yansılarını, bilişsel terapinin inançlarını, deneyimsel terapilerin hislerini, somatik terapilerin bedensel duyumlarını, hipnotik terapilerin imgeleme çalışmasını ve sistem teorisinin bağlamsal anlayışını içermektedir.
EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing), travmatik anıları tekrar işleyerek bireyin üzerindeki olumsuz tesirlerini azaltmayı amaçlayan bir psikoterapi sistemidir. 1987’de Francine Shapiro tarafından geliştirilmiştir ve bilhassa travma sonrası gerilim bozukluğu (TSSB), anksiyete, depresyon ve fobi üzere rahatsızlıklarda tesirlidir.
Disosiyasyon, kişinin zihinsel fonksiyonlarında ve şuur akışında bir kopukluk yahut kesinti yaşadığı ruhsal bir durumdur. Bu durum, çoklukla travma, şiddetli gerilim yahut çok duygusal yüklenmeler sonucunda ortaya çıkar. Disosiyatif bozukluklar, bireylerin kimlik, hafıza, çevresel farkındalık yahut duygusal reaksiyonlar ortasında bir kopukluk yaşamasına neden olabilir. Temel Özellikler: Duygusal Kopukluk: Kişi, etrafına yahut kendi hislerine yabancılaşmış hissedebilir. Hafıza Kaybı (Amnezi): Travmatik olaylarla ilgili anılar şuurdan büsbütün silinebilir yahut bulanık hale gelebilir. Kimlik Bölünmesi: Birey, farklı kişilik durumları geliştirebilir (örn. Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu). Gerçeklikten Kopma: Derealizasyon (çevrenin gerçek dışı algılanması) ve depersonalizasyon (kişinin kendine yabancı hissetmesi) yaygındır. Disosiyasyon çoklukla bir savunma düzeneği olarak fonksiyon görür ve bireyi dayanılmaz bir duygusal acıdan müdafaaya çalışır. Tedavi sürecinde, psikoterapiler (özell
Travma Sonrası Gerilim Bozukluğu (TSSB), bir kişinin önemli bir travmatik olay sonrası uzun vadeli gerilim, tasa ve duygusal problem yaşamasıyla gelişir. Belirtileri ortasında travmanın tekrarlanması, kabuslar, çok uyarılma ve duygusal hissizlik bulunur. Çocuklar, travmalar sonucu gelişimsel zorluklarla karşılaşabilir. TSSB, genetik faktörler ve evvelki ömür gerilimleriyle kontaklı olabilir. Tedavi, psikoterapi (özellikle bilişsel-davranışçı terapi) ve ilaç tedavisi ile yapılabilir. Dayanak kümeleri da tedavi sürecine yardımcı olabilir.
Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu (DKB) Nedir? Dissosiyatif Kimlik Bozukluğu (DKB), bireyin birden fazla kimlik ya da kişilik durumuna sahip olmasıyla karakterize edilen bir ruhsal sıhhat meselesidir. Çoklukla çocuklukta yaşanan travmatik tecrübelerin sonucunda gelişir. Birey, travmalarla başa çıkmak için farklı kimlikler geliştirir. Belirtileri: -Farklı kimlik durumları -Hafıza kayıpları -Zihinsel kopukluk -Kimlik karmaşası -Anksiyete ve depresyon Tedavi: Psikoterapi: Kimlik entegrasyonuna ve travmaların işlenmesine odaklanır. İlaç tedavisi: Eşlik eden depresyon ve anksiyete için kullanılır. Takviye kümeleri: Toplumsal dayanak sağlar. DKB, travmanın bir sonucu olup yanlışsız tedavi ve takviyeyle düzgünleşme mümkündür. Empati ve anlayış, bu süreçte hayati ehemmiyete sahiptir.
EMDR Nedir? EMDR (Göz Hareketleriyle Duyarsızlaştırma ve Yine İşleme), travma tedavisinde kullanılan bilimsel bir terapi metodudur. Dr. Francine Shapiro tarafından geliştirilen bu usul, travmatik anıların tesirini azaltmayı ve beynin bu anıları sağlıklı bir formda işlemlemesini sağlar. Terapide, danışan travmatik anıyı hatırlarken göz hareketleri yahut öteki iki taraflı uyarımlar uygulanır. EMDR, travma sonrası gerilim bozukluğu, korku, depresyon, fobiler ve özgüven meseleleri üzere durumlarda tesirlidir. Terapinin dört basamağı vardır: öykü alma, kıymetlendirme, uygulama ve takip. Sistem, travmatik anıların tesirini azaltarak bireylerin şimdiki vakte odaklanmasını ve daha sağlıklı bir hayat sürmesini takviyeler. Lakin, her birey için uygunluğu uzman değerlendirmesi gerektirir.
Sarsıntı, sırf fizikî hasar yaratmakla kalmayıp, bireylerin ruhsal sıhhatini da derinden etkileyen bir olaydır. Panik ataklar, bu sürecin bir sonucu olarak ortaya çıkabilir. Bu nedenle, sarsıntılar sonrası ruhsal dayanak almak, bireylerin ruh sıhhatini korumak için kritik kıymete sahiptir. Unutulmamalıdır ki, her birey kendi duygusal süreçlerini yaşar ve dayanak almak, bu süreçte atılacak kıymetli bir adımdır. Bu cins durumlarla başa çıkmanın yollarını öğrenmek, hem bireylerin hem de toplulukların dayanıklılığını artıracaktır.