Boşanma, yetişkinler için bir karar olabilir fakat çocuklar için birden fazla vakit anlamlandıramadıkları bir sarsıntıdır. Her şeyin değiştiği bir devirdir. Konut, sistem, kurallar, hatta sesler bile. Bu karmaşada çocuklar birçok vakit hislerini dışa vurmaz,içlerine kapanırlar fakat bir yerden sonra oyun oynamaya başlarlar. Zira oyun, çocukların lisanıdır. Acılarını, öfkelerini, hasretlerini bazen bir oyuncak bebeğe, bazen küçük bir otomobil sahnesine anlatırlar. Bu yazıda sizlerle, boşanmış ebeveynlerin çocuklarıyla çalışırken neden oyun terapisinin bu kadar tesirli olduğunu, çocukların ne yaşadığını nasıl dışa vurduklarını ve bu süreçte biz yetişkinlerin nasıl bir yol arkadaşı olabileceğimizi paylaşmak istiyorum.
Çocuklar, hislerini yetişkinler üzere sözlerle ifade edemezler. Bunun yerine, oyun aracılığıyla; yaşadıkları olayları, dehşetlerini, kederlerini ve memnunluklarını yansıtırlar. Oyun terapisi, çocukların oyun oynayarak kendilerini söz etmelerine ve duygusal düşünceleriyle başa çıkmalarına yardımcı olan özel bir terapi yoludur. Oyun terapisi çocukların dış dünyalarını yansıttığı bir alandır. Öfke, endişe, hüzün üzere hisler terapistin sağladığı inançlı ortamda ortaya çıkabilir. Oyun terapisinde çocukların; fikirlerine, bastırılmış hislerine, olaylardan etkilenme biçimlerine, etraflarının üzerlerindeki tesirlerine odaklanılır. Çocuklar, terapi sayesinde kimi yaşadıkları olumsuz tecrübeleri tekrar yaşarlar. Bu sefer farklı olarak inançlı bir ortamda hislerini açmış olurlar ayrıyeten nasıl başa çıkabileceğini dair yönelik yeni stratejiler elde ederler. Bu yazıda, oyun terapisinin ne olduğunu, hangi çocuklara yardımcı olabileceğini, nasıl bir süreç izlediğini ve ebeveynlerin bu s