Kimi çocuklar birden içine kapanır. Evvelden severek gittiği okula artık gitmek istemez. Sabahları karın ağrısıyla uyanır. Sınıfta sessizleşir, teneffüslerde yalnız dolaşır. Anne babalar bu değişimi birinci fark ettiklerinde birden fazla vakit anlamlandıramaz. Tahminen meskende bir sorun vardır, tahminen gelişimsel bir dönemeçtir… derken gerçek çok geçmeden ortaya çıkar: Zorbalık. Okullarda yaşanan zorbalık, bir çocuğun ruhunda sessiz lakin derin yaralar açabilir. Bu yaralar, birden fazla vakit görünmezdir. Zira çocuk anlatmaz. Anlatamaz. Utanır, korkar, dışlanmaktan çekinir. Bu noktada devreye oyun girer. Zira oyun, çocuklar için yalnızca cümbüş değil; birebir vakitte tabir, baş etme ve düzgünleşme alanıdır. Bu yazıda, okul zorbalığına maruz kalan çocukların iç dünyasına ışık tutmaya çalışacağım. Oyun terapisinin bu çocuklar için nasıl bir gözetici alan yarattığını, nasıl bir şifa kapısı sunduğunu paylaşacağım.
Boşanma, yetişkinler için bir karar olabilir fakat çocuklar için birden fazla vakit anlamlandıramadıkları bir sarsıntıdır. Her şeyin değiştiği bir devirdir. Konut, sistem, kurallar, hatta sesler bile. Bu karmaşada çocuklar birçok vakit hislerini dışa vurmaz,içlerine kapanırlar fakat bir yerden sonra oyun oynamaya başlarlar. Zira oyun, çocukların lisanıdır. Acılarını, öfkelerini, hasretlerini bazen bir oyuncak bebeğe, bazen küçük bir otomobil sahnesine anlatırlar. Bu yazıda sizlerle, boşanmış ebeveynlerin çocuklarıyla çalışırken neden oyun terapisinin bu kadar tesirli olduğunu, çocukların ne yaşadığını nasıl dışa vurduklarını ve bu süreçte biz yetişkinlerin nasıl bir yol arkadaşı olabileceğimizi paylaşmak istiyorum.
Günümüzde birçok aile, çocuklarının duygusal ve davranışsal zorluklarıyla başa çıkmakta zorlandığında profesyonel bir dayanak arayışına giriyor. Bilhassa Bursa üzere büyük kentlerde “çocuklar için ruhsal danışmanlık” hizmetine duyulan muhtaçlık epeyce fazla. Bu yazıda, ruhsal danışmanlık süreci hakkında temel bilgiler verilerek, Bursa’da bu alanda hakikat uzmanı bulmak isteyen ebeveynler için yol gösterici bilgiler paylaşılmıştır.
Ebeveynlik ile ilgili pek çok kitap yazılabilir, bu kitapların hepsi de ebeveynlere çocuklarını yetiştirirken yardımcı olabilir. Lakin ebeveynlik yalnızca izlenmesi gereken tek bir yol, dümdüz ve dik bir yokuş değildir. Dik ve bazen engebeli olduğu kesin olmakla bir arada Lawrence Cohen’a nazaran bu yol esnek ve kimi vakitte eğlenceli olabilir. Çocuklarla irtibatta hareket yapabilme imkanı sayesinde meseleleri önlemek ya da en azından hafifletmek mümkün. Lawrence Cohen bu usul bir yolu ‘Oyuncu Ebeveynlik’ olarak tanımlar ve temelinde yedi unsur sayar.
Çocuklar, hislerini yetişkinler üzere sözlerle ifade edemezler. Bunun yerine, oyun aracılığıyla; yaşadıkları olayları, dehşetlerini, kederlerini ve memnunluklarını yansıtırlar. Oyun terapisi, çocukların oyun oynayarak kendilerini söz etmelerine ve duygusal düşünceleriyle başa çıkmalarına yardımcı olan özel bir terapi yoludur. Oyun terapisi çocukların dış dünyalarını yansıttığı bir alandır. Öfke, endişe, hüzün üzere hisler terapistin sağladığı inançlı ortamda ortaya çıkabilir. Oyun terapisinde çocukların; fikirlerine, bastırılmış hislerine, olaylardan etkilenme biçimlerine, etraflarının üzerlerindeki tesirlerine odaklanılır. Çocuklar, terapi sayesinde kimi yaşadıkları olumsuz tecrübeleri tekrar yaşarlar. Bu sefer farklı olarak inançlı bir ortamda hislerini açmış olurlar ayrıyeten nasıl başa çıkabileceğini dair yönelik yeni stratejiler elde ederler. Bu yazıda, oyun terapisinin ne olduğunu, hangi çocuklara yardımcı olabileceğini, nasıl bir süreç izlediğini ve ebeveynlerin bu s