İhtiyaç

“İlişkimiz çıkmaza girmiş üzereydi. Ne konuşabiliyor, ne de birbirimizi anlayabiliyorduk. Birinci başta çift terapisine gitme fikri bile ürkütücüydü açıkçası. Fakat seanslara başladıktan sonra fark ettik ki asıl sorun birbirimize ne söylediğimiz değil, nasıl söylediğimizmiş. Terapistimizin yönlendirmeleriyle hem kendimizi hem birbirimizi yine tanımaya başladık. Bazen en kolay görünen şeylerin altında ne kadar derin manalar olduğunu keşfettik. Şu an hâlâ harika değiliz tahminen ancak artık birlikte düşünebiliyor ve birlikte tahlil arayabiliyoruz. Bu süreç, yalnızca münasebetimize değil, birey olarak kendimize de yeterli geldi.

Hepimiz bebeklerin yetişkin takviyesine epeyce fazla muhtaçlık duyduğunu kabul edebiliriz, lakin çocuğumuz büyüdükçe ondan kendini daha fazla yönetebilmesini bekleriz; konsantre olabilmesini, gerektiğinde sakinleşebilmesini ve küçücük bir sebepten ötürü denetimden çıkmamasını.

İtimat, hepimizin temel gereksinimlerinden biridir ve çok değerlidir. Güvensizliğin yol açtığı hasar, lakin inancın yine inşası ile onarılabilir. Hiçbirimiz ziyan görme telaşıyla tetikte olmak ve korku yaşamak istemeyiz. İnanç hepimiz için vazgeçilmez bir gereksinimdir. Zira itimat; kendimizi alakaya bırakabilmenin ön şartı, duygusal yaralarımızı sarma umudu ve en kıymetlisi de ötekinin davranışlarına karşı savunmasız olma dileğidir.