Güç

Bağlılık ve Bağımlılık… Birbirine ne kadar yakın, ancak tıpkı vakitte o kadar uzak olan iki kavram. İnsan ruhunun derinliklerinde yankı bulan bu kozmik hisler, birden fazla vakit bizim de kendimizi kaybetmemize neden olabilir. Kimi vakit, birine duyduğumuz bağlılık o kadar güçlüdür ki, özgürlüğümüzü ve kimliğimizi unutabiliriz. Pekala, gerçekten bağlı mıyız yoksa bağımlı mı? Sevdiklerimize olan bağlarımız, kimliğimizi mi güçlendiriyor yoksa bizleri onlara mahkûm mu ediyor? Bağlılık, bizi özgürleştirirken mi büyütür, yoksa pranga mıdır? Münasebetlerimizdeki hudutları nasıl çiziyoruz? Yunan mitolojisinin simgelerinden, sözlerin kökenine kadar bu iki kavramın farkını nasıl ayırt edebiliriz? İçsel gücümüzü bulma seyahatinde, bağlılık mı, bağımlılık mı daha sağlıklı bir temel oluşturur? Ve en değerlisi, biz kendimizi bu ikisinin ortasında hangi çizgide buluyoruz? Birlikte mitolojik ve etimolojik bir perspektiften, bağlılık ile bağımlılık ortasındaki sonları sorgulayıp bu iki kavramın insan ru