Fark

Savunma düzenekleri, korkudan korunmak için geliştirdiğimiz bilinçdışı zihinsel süreçlerdir. Anna Freud’un vurguladığı üzere, bunlar egonun içsel ve dışsal tehlikelere karşı geliştirdiği otomatik operasyonlardır. Bastırma, inkar ve yansıtma üzere sistemler, kısa vadede müdafaa sağlasa da, uzun vadede derinlikli duygusal bağımızı kopararak kendimizle ve ötekilerle olan bağlantılarımıza ziyan verebilir. Dinamik psikoterapide bu savunmaları fark etmek, altında yatan çatışmaları anlamak ve daha sağlıklı başa çıkma yolları (olgun savunmalar) geliştirmek hedeflenir, böylelikle özgün ve doyumlu bir hayat inşa edilerek sürdürülebilir.

Mizaç, doğuştan gelen ve nispeten değişmez özelliklerimizi; karakter ise hayat tecrübelerimizle şekillenen, daha esnek yapımızı söz eder. Dinamik yönelimli psikoterapide, bu iki ögenin kişiliğimizi nasıl oluşturduğunu anlamak, hem kendimizi keşfetmemizi hem de ilgilerimizi ve ömürle başa çıkma stratejilerimizi geliştirmemizi sağlar. Unutmayın ki, mizacınızın farkında olarak, karakterinizi dönüştürmek her vakit mümkündür.

Kabul ve Kararlılık Terapisi (ACT), danışanın acı verici his ve kanılarıyla savaşmak yerine onlarla bağ biçimini değiştirmeyi ve bedelleri doğrultusunda aksiyona geçmeyi maksatlar. Mindfulness temelli bir yaklaşımdır ve ruhsal esnekliği artırır.

Bağlarda Mikro-Toksisite: Küçük Zehirli Davranışlar, Büyük Tesirler

Birtakım beşerler farkında olmadan misal münasebet problemlerini tekrar tekrar yaşarlar: Daima uzaklıklı insanlara âşık olmak, terk edilmekten korkulan münasebetler kurmak ya da daima kendini kıymetsiz hissettiren partnerlerle bir ortada olmak. Bu döngülerin tesadüf değil, bilinçdışı dinamiklerin eseri olduğunu bilmek gerekir. Tekrarlayan bağ kalıpları, çocukluk devrinde şekillenen bağlanma tarzları, ebeveyn figürleriyle kurulan ilgiler ve bastırılmış duygusal gereksinimlerle yakından alakalıdır.

Yetiştiğimiz ortamda öğrendiğimiz baş etme stratejilerinin yetişkinlikte değişmesi gerektiği üzerine

Yavaşlamak: Artık ve Burada Olmanın Uygunlaştırıcı Gücü, Gün içinde kaç anı hakikaten yaşıyoruz? Kaç anı sırf “geçiyoruz”? Sabah kahvemizi içerken, bir arkadaşımızla konuşurken, yürürken ya da yemek yerken… Zihnimiz birden fazla vakit ya geçmişin izlerinde ya da geleceğin dertlerinde dolaşırken, vücudumuz oradadır ancak biz orada değilizdir. Otomatik pilotta yaşamak, çağdaş ömrün en yaygın alışkanlıklarından biri hâline geldi. Bu alışkanlık, görünmez fakat tesirli bir sürat baskısıyla birleştiğinde, kendimizi “hayatın içinden geçerken” değil de, “hayatı kaçırırken” bulmamız kaçınılmaz olur.

Meslek hayatım boyunca bir Uzman Klinik Psikolog olarak bireysel terapinin sayısız yararına tanıklık ettim. İnsan zihni, bazen kendi iç karmaşasında kaybolur; kanılar iç içe geçer, hisler tanımlanamaz hale gelir. İşte ferdi terapi, bu sisli seyahatte bireye bir pusula sunar. Terapi süreci, danışanın kendini daha âlâ tanımasını, hislerini anlamlandırmasını, yaşadığı problemlerle daha sağlıklı başa çıkma yolları geliştirmesini sağlayan yapılandırılmış bir içsel keşif seyahatidir. Artık, birlikte ferdî terapinin yararlarına birlikte göz atalım.

Hiç kendinizi birebir çeşit tartışmaların içinde sıkışıp kalmış hissettiniz mi? Yahut neden birtakım beşerlerle bağlantı kırmanın bu kadar güç olduğunu bazen de güya görünmez bir senaryoyu tekrar tekrar oynadığınızı düşündünüz mü? Bu döngüleri kırmak ve anlamak için güçlü bir araç var: Transaksiyonel Analiz(TA)

Günümüz dünyasında bireylerin en çok karşılaştığı içsel manilerden biri, kendilerine karşı duydukları acımasızlık ve anlayışsızlıktır. “Neden daha düzgün olamadım?”, “Yine kusur yaptım.”, “Bu da benim beceriksizliğim.” üzere cümleler, iç sesimizin ne kadar sert ve yıkıcı olabileceğinin delili üzeredir. Halbuki ki ruhsal dayanıklılığın ve içsel güzelleşmenin temel kaynaklarından biri, özşefkattır. Fakat birçok vakit özşefkat, yanlış anlaşılır. Bazıları onu zayıflıkla, bazıları ise kendine acımakla karıştırır. Meğer özşefkat, insanın kendine verdiği en insani, en güzelleştirici armağandır.