Pek çoğumuz, Yunan mitolojisindeki İkarus’u biliriz. O, babası Daedalus’un ihtimamla hazırladığı balmumuyla yapıştırılmış kanatlarla labirentten kaçarken, “Ne çok alçaktan uçmalısın, zira denizin nemi kanatlarını ıslatır, ne de çok yükseğe çıkmalısın, zira güneşin sıcaklığı balmumunu eritir” ikazına karşın, özgürlüğün ve güneşin cazibesine kapılıp çok yakına uçan genç bir kahramandır. Güneşe her yaklaştığında, kanatlarını tutan balmumu erir ve trajik bir halde denize düşerek hayatını kaybeder. Fakat bu mit, sırf uçuş ve özgürlük tutkusu üzerine bir ihtar değil; birebir vakitte duygusal uçuşların, denetimsiz aşırılıkların ve istikrar arayışının üniversal bir metaforudur. Bugün bu öyküden yola çıkarak, bilhassa bipolar bozukluk üzere duygudurum dalgalanmalarıyla çaba eden bireylerin, olumlu hisleri yaşarken nasıl istikrarda kalabileceklerine dair değerli ipuçları bulabiliriz.