Duygu

Hislerin farkında olmak Hisleri yönetebilmek, Diğerlerinin hislerine hürmet duymak, Sağlıklı bağlantılar kurmak, duygusal zekanın temel taşlarıdır. Ebeveynlerin sabırlı, anlayışlı ve etkin iştirakli yaklaşımlarıyla çocuklarda güçlü bir duygusal zeka gelişimi sağlanabilir.

Ruhunu sıkıştırmışsan bir yere çıkamazsın hiçbir yere. Her şey senin kapasiten kadardır. Seçimlerin seni yansıtır. İçin sevgiden mahrum ve hoyratsa şayet sana gelen bireyler de daima sevgisiz olur. Bir yere kadar seversin. Bir yerden sonra kopuverir ait küçük bir kızgınlıkla ve nefretler başlar her iki tarafı da suçlarsın karşındakini zalimce. Meğer sendedir, içindedir asıl problem. Verdiğin kıymetin azlığıdır kendine.

Çocuklar, hislerini yetişkinler üzere sözlerle ifade edemezler. Bunun yerine, oyun aracılığıyla; yaşadıkları olayları, dehşetlerini, kederlerini ve memnunluklarını yansıtırlar. Oyun terapisi, çocukların oyun oynayarak kendilerini söz etmelerine ve duygusal düşünceleriyle başa çıkmalarına yardımcı olan özel bir terapi yoludur. Oyun terapisi çocukların dış dünyalarını yansıttığı bir alandır. Öfke, endişe, hüzün üzere hisler terapistin sağladığı inançlı ortamda ortaya çıkabilir. Oyun terapisinde çocukların; fikirlerine, bastırılmış hislerine, olaylardan etkilenme biçimlerine, etraflarının üzerlerindeki tesirlerine odaklanılır. Çocuklar, terapi sayesinde kimi yaşadıkları olumsuz tecrübeleri tekrar yaşarlar. Bu sefer farklı olarak inançlı bir ortamda hislerini açmış olurlar ayrıyeten nasıl başa çıkabileceğini dair yönelik yeni stratejiler elde ederler. Bu yazıda, oyun terapisinin ne olduğunu, hangi çocuklara yardımcı olabileceğini, nasıl bir süreç izlediğini ve ebeveynlerin bu s

Gaye His Haritası Tekniği, bireylerin kendi hislerini daha uygun anlamalarını, içsel farkındalık kazanmalarını ve hislerini somutlaştırarak üzerinde çalışabilmelerini sağlayan bir yoldur. Bu teknik, hem ferdi olarak uygulanabilir hem de terapi sürecine destekleyici bir araç olarak kullanılabilir.

Hayatta karşılaştığımız zorluklarla nasıl başa çıkabiliriz? Bazen kendimizi karanlık bir tünelin içinde kaybolmuş üzere hissederiz. Ruhsal meşakkatler yaşadığımızda, “Benim imanım mı zayıf?” yahut “Neden bu kadar güçsüz hissediyorum?” üzere sorular aklımıza gelebilir. Halbuki hem psikoloji hem de İslam bize gösteriyor ki acı ve zorluk, insan olmanın bir parçasıdır—ama onlarla baş etmenin yolları vardır!

Pek çoğumuz, Yunan mitolojisindeki İkarus’u biliriz. O, babası Daedalus’un ihtimamla hazırladığı balmumuyla yapıştırılmış kanatlarla labirentten kaçarken, “Ne çok alçaktan uçmalısın, zira denizin nemi kanatlarını ıslatır, ne de çok yükseğe çıkmalısın, zira güneşin sıcaklığı balmumunu eritir” ikazına karşın, özgürlüğün ve güneşin cazibesine kapılıp çok yakına uçan genç bir kahramandır. Güneşe her yaklaştığında, kanatlarını tutan balmumu erir ve trajik bir halde denize düşerek hayatını kaybeder. Fakat bu mit, sırf uçuş ve özgürlük tutkusu üzerine bir ihtar değil; birebir vakitte duygusal uçuşların, denetimsiz aşırılıkların ve istikrar arayışının üniversal bir metaforudur. Bugün bu öyküden yola çıkarak, bilhassa bipolar bozukluk üzere duygudurum dalgalanmalarıyla çaba eden bireylerin, olumlu hisleri yaşarken nasıl istikrarda kalabileceklerine dair değerli ipuçları bulabiliriz.

Öfke, çocukların duygusal gelişiminde sıkça karşılaşılan bir histir. Her çocuk vakit zaman öfke duygusu hissedebilir. Bu, doğal bir insani reaksiyon olsa da, çocukların öfkesini sağlıklı bir formda yönetebilmeleri büyük ehemmiyet taşır. Öfke denetimi, çocukların toplumsal hünerler geliştirmelerine, bağlantılarında başarılı olmalarına ve duygusal istikrar kurmalarına yardımcı olur.

Beşerler ortasındaki irtibat, kelamlardan öte bir boyut taşır. Yüz sözleri, ses tonları, vücut lisanı üzere görünmez ipliklerle birbirimize bağlıyız. Bu karmaşık örüntüde, his bulaşması olarak bilinen olgu, toplumsal hayatımızı şekillendiren çekirdek bir …

Hepimiz hayatımızda zorluklarla karşılaşırız: Beklenmedik bir kayıp, bağ sorunları, iş yerinde gerilim, sıhhat sıkıntıları… Bu cins durumlar, duygusal açıdan bizi zayıf hissettirebilir. Lakin, birtakım beşerler bu çeşit olaylarla başa çıkmada çok daha dirençli görünür. Pekala, bu beşerler neyi farklı yapar? İşte burada devreye **duygusal sağlamlık** giriyor.

Bireyin bebeklik devrinde bakım verme ve his manasında gereğince ilgi ve sevgi görmemiş ve bağlantının birinci adımında inançlı bir bağ oluşturamamış çocuklar annelerinin yanından ayrıldığında ağlama, tasa, korkma ve anneye sıkı sıkı sarılma ya da tam zıddı uzaklaşma üzere sıhhatsiz davranışlar gösterirler. Anne ya da bakım veren kişi ile kurulamayan inançlı bağ kişinin gelecekteki romantik münasebetlerini etkilemektedir. Çocuklukta yaşanmış değersizlik hissi ve yaşanılan travmalar da takıntılı aşk oluşturulmasına neden olmaktadır.