Bazen
Bipolar bozuklukla çalışan terapistler ve ruh sıhhati profesyonelleri için, birtakım durumları dolaylı ve metaforik bir lisanla tabir etmek danışanın içgörüsünü artırabilir. Bu dokümanda, bipolar bozukluğa dair terapötik çalışmalarda kullanılabilecek birtakım ‘şifreli’ yani dolaylı ve metaforik tabirler sunulmaktadır.
“Terapiye gereksinimim var mı?” sorusu, birden fazla vakit net bir yanıtla değil, belirsizlikle birlikte gelir. Günlük ömür sürdüğü hâlde mana kaybı, duygusal tepkisizlik, alakalarda tekrar eden döngüler üzere tecrübeler kişiyi terapiye yöneltebilir. Terapi, sırf büyük kriz anlarında değil, ömürle tekrar bağ kurma gereksiniminde da başvurulabilecek bir süreçtir. ACT yaklaşımında emel, hisleri bastırmak değil; onlarla yeni bir münasebet kurarak, pahalar doğrultusunda ilerlemektir. Hazır hissetmeyi beklemeden başlanan bu süreç, kişinin kendine daha açık ve dürüst bir formda bakmasına alan tanır.
Günlük hayatta hepimizin zorlandığı durumlar olur. Bu türlü vakitlerde kimi hisler bizim için zorlayıcı olabilir. Zorluğun üstesinden gelme konusunda kaynaklarımızın kâfi olup olmayacağını sorgular ve “ bir terapiste gereksinimim var mı, yoksa kendi kendime bunun üstesinden gelebilir miyim” diye düşünebiliriz. Ya da psikoloji bilgimize güvenerek; “Kendimi anlıyorum. Neden bir terapiste gereksinim duyayım ki?” diyebiliriz.