Bağlanma

İnsan ilgileri, bireyin çocukluk devrinde oluşturduğu bağlanma örüntülerinden bağımsız değildir. Bağlanma kuramına nazaran, bireyin çocukken bakıcısıyla kurduğu ilgi, romantik ilgiler de dahil olmak üzere, ömür uzunluğu kurulan bağların birçoklarında tekrarlanır (Bowlby, 1969). Münasebetiyle telaşlı bağlanma tarzı, bireyin duygusal yakınlık için duyduğu güçlü dilek ve reddedilme korkusunu söz eder. Bu şahıslar bağlarında reddedilme, bedelsiz görülme yahut terk edilme korkusu yaşarlar. Bu kaygılar uzun vadede kişinin bağlantı kalitesini, özsaygısını ve dayanıklılığını mahvedebilir.

1. Bağlanma Kuramının Kuramsal Temelleri Bağlanma kuramı, bireyin hayatı boyunca kurduğu münasebetlerin niteliğini belirleyen temel bir ruhsal teoridir. John Bowlby tarafından geliştirilen bu kuram, insanın doğuştan getirdiği bağlanma davranışının hayatta kalma fonksiyonu taşıdığını ileri sürer. Bowlby, bağlanmanın sadece bebeklik periyoduna has olmadığını, bireyin ömür uzunluğu süren içsel çalışma modelleri yoluyla şekillendiğini savunur. Mary Ainsworth’un “Yabancı Durum Testi” ile yapılan çalışmalar ise bağlanma tarzlarının (güvenli, kaçıngan, kaygılı) sınıflandırılmasına imkan sağlamıştır. Bağlanma sisteminin temel emeli, tehlike anlarında bireyin birincil bağlanma figürüne yönelerek güvenlik aramasıdır. Bu davranış, hem ruhsal hem de biyolojik süreçlerle bütünleşmiştir. Bowlby’nin kuramı; psikanalitik kuram, bilişsel gelişim kuramı ve etoloji üzere alanlardan etkilenerek yapılandırılmıştır.

Sevgililer Günü, aşkı ve romantizmi kutlamanın ötesinde, bağlarımıza daha yakından bakmamız için bir fırsat sunar. Fakat bu özel gün, kimi beşerler için memnunluk ve heyecan kaynağı olurken, bazıları için yalnızlık hissini artıran, beklentileri sorgulatan bir sürece de dönüşebilir. Pekala, bağlarımızda daha sağlıklı bir bağ kurmak için nelere dikkat etmeliyiz?