Bu yazıda, obsesif kompulsif bozukluğun (OKB) ilişkisel bağlamda ortaya çıkan iki özgül alt tipi olan romantik bağ temalı ve partner temalı obsesif kompulsif belirtiler ele alınmıştır. Romantik ilgi temalı belirtiler, kişinin ilgisinin doğruluğuna, partnerine karşı duyduğu hislere ya da partnerinin kendisine yönelik hislerine dair ağır kuşku ve dertlerle karakterizedir. Partner temalı belirtiler ise, partnerin algılanan kusurları (fiziksel görünüm, zeka, ahlak vb.) etrafında zihinsel uğraşlar ve sorgulamalar biçiminde ortaya çıkar. Bu belirtiler sıklıkla birbirini besleyen bir döngü içerisinde fonksiyonellik kaybına neden olabilir. Yazıda, bu özgül OKB biçimlerinin sırf alaka sürecine değil, bireyin içsel inanç ve bağlanma örüntülerine dayandığı vurgulanmış; ayrıyeten EMDR, bağlanma temelli yaklaşımlar ve Gottman Çift Terapisi üzere yaklaşımların bu belirtiler üzerindeki müdahale potansiyeli tartışılmıştır. Bu bağlamda, erken periyotta tanınması ve uygun terapi çerçevesiyle çalış

Doğum, pek çok bayan için hayatın en özel ve dönüştürücü tecrübelerinden biridir. Lakin bu periyodun yalnızca sevinç ve heyecanla geçmediği bir gerçektir. Doğum sonrası devirde birçok bayan, derin bir ruhsal çöküntüyle baş başa kalabilir. Postpartum depresyon (PPD), doğumdan sonraki birinci yıl içinde ortaya çıkan ve annelerin ruhsal sıhhatini kıymetli ölçüde etkileyen bir his durum bozukluğudur. Dünya Sıhhat Örgütü’ne nazaran her 7 bayandan biri, doğumdan sonra depresyon belirtileri göstermektedir (WHO, 2022). PPD sadece kişisel bir sorun değil; tıpkı vakitte aile yapısını, çocuk gelişimini ve toplum sıhhatini etkileyen çok katmanlı bir durumdur.

Günlük hayatta bazen stresliyken saçlarımızla oynamamız, uçlarını koparmamız olağandır. Lakin bu davranış vakitle tekrarlayıcı bir hal alıp bireyin ömür kalitesini bozmaya başlarsa, bir psikiyatrik bozukluk olan Trikotillomani (Saç Yolma Bozukluğu) gündeme gelir.

Ansızın başlayan çarpıntı, nefes darlığı, ağır endişe… Birçok kişi bu anları “kriz” olarak tanımlar ve o sırada yaşadığı yoğunluğu sözlerle anlatmakta zorlanır.

Kimlik gelişimi, bireyin kendini tanıması, benliğini ve toplumsal rollerini anlamlandırması sürecidir. Okul öncesi devir (yaklaşık 3-6 yaş aralığı), kimlik oluşumunun birinci temellerinin atıldığı kritik bir evredir. Bu yaşlarda çocuklar, kendileri hakkında birinci dengeli inançlarını ve benlik algılarını geliştirmeye başlar. Erken çocukluk periyodunun kimlik gelişimindeki kıymeti, bu periyotta kazanılan tecrübelerin ve benlik algılarının, ileriki yıllardaki kişilik ve toplumsal gelişime yer hazırlamasından kaynaklanır. Bu makalede, 3-6 yaş kümesindeki çocuklarda kimlik gelişimi Erikson’un psikososyal gelişim kuramı ışığında ele alınacak; benlik kavramı, cinsiyet kimliği ve rol oyunu üzere süreçler tartışılacak; şimdiki araştırma bulgularından örnekler verilecek ve okul öncesi periyoda yönelik uygulamalı çıkarımlar ile ebeveyn ve öğretmenlere teklifler sunulacaktır.

Metropolitan Okul Olgunluğu Testi, çocukların ilkokula başlamaya hazır olup olmadıklarını belirlemek hedefiyle yapılan, gelişimsel bir kıymetlendirme testidir. Bu test bilhassa okul öncesi periyottaki çocukların zihinsel, toplumsal, duygusal ve psikomotor gelişim seviyelerini ölçerek, onların ilkokul eğitimine ne kadar hazır olduklarını anlamaya yardımcı olur.

Kişinin dünya üzerinde kendini gördüğü pozisyon, beşerlerle kurduğu bağlantılardaki rahatlık düzeyi ve hayatta karşılaştığı zorlukları aşma potansiyeline özgüven denir.

Ebeveynlik ile ilgili pek çok kitap yazılabilir, bu kitapların hepsi de ebeveynlere çocuklarını yetiştirirken yardımcı olabilir. Lakin ebeveynlik yalnızca izlenmesi gereken tek bir yol, dümdüz ve dik bir yokuş değildir. Dik ve bazen engebeli olduğu kesin olmakla bir arada Lawrence Cohen’a nazaran bu yol esnek ve kimi vakitte eğlenceli olabilir. Çocuklarla irtibatta hareket yapabilme imkanı sayesinde meseleleri önlemek ya da en azından hafifletmek mümkün. Lawrence Cohen bu usul bir yolu ‘Oyuncu Ebeveynlik’ olarak tanımlar ve temelinde yedi unsur sayar.

Hayatta muvaffakiyet ve memnunluk birçok vakit cüret ve müspet bir bakış açısıyla gelir. Gülümsemek, riski daha kabul edilebilir hale getiren bir araçtır.

Makale, bağlarda tekrarlayan döngülerin temelinde yatan ruhsal düzenekleri ele alıyor. Birinci olarak, çocukluk periyodunda edinilen bağlanma tarzlarının (güvenli, telaşlı, kaçınmacı) ve erken bakım tecrübelerinin, yetişkinlikte partner seçimlerini belirlediği vurgulanıyor. Ayrıyeten, bireylerin kendilik algıları, içsel inançları ve öğrenilmiş otomatik davranışlarının, daima tıpkı tip partner seçimine yol açtığı tabir ediliyor. Makale, bu kalıpları kırmanın yolunun farkındalık geliştirme, profesyonel takviye arama, öz-şefkat uygulamaları ve yeni münasebet tecrübeleri deneme üzere stratejilerle mümkün olabileceğini belirtiyor. Sonuç olarak, tekrarlayan bağlantı döngülerinin anlaşılması ve üzerine çalışılması, daha sağlıklı ve doyurucu bağlantılar kurmanın anahtarı olarak sunuluyor.