Zaman

Alakalar; sevgi, anlayış ve inanç üzerine kurulur. Fakat vakitle bu üçlü yapının yerini çatışma, kırgınlık ve sessizlik aldığında, çiftler birden fazla vakit nerede yanlış yaptıklarını bile fark edemezler. İşte tam bu noktada, çift terapisi dünyasında çığır açan Gottman Çift Terapisi ekolü, sıkıntıları bilimsel ve müşahede temelli bir yaklaşımla ele alıyor. John ve Julie Gottman tarafından geliştirilen bu terapi modelinde, münasebetlerdeki bağlantı sorunları ortasında en yıkıcı olan dört davranış kalıbı “Mahşerin Dört Atlısı” (The Four Horsemen of the Apocalypse) metaforuyla tanımlanır. Bu dört irtibat formu, bir bağda vakitle uzaklaşma, kopma ve hatta boşanmaya kadar giden sürecin habercisidir.

Performans Tuzağı: Muvaffakiyet Odaklılık ve Varoluşsal Boşluk

Bağlarda Mikro-Toksisite: Küçük Zehirli Davranışlar, Büyük Tesirler

Vaktin ruhu süratle akarken, çağdaş hayatın vazgeçilmez kesimlerinden biri haline gelen asansörler, kimi beşerler için sadece bir ulaşım aracı değil; ağır bir endişenin, kaygının ve kaçınmanın da simgesidir. Asansör fobisi, bir öbür deyişle asansörofobi, hayat kalitesini önemli manada etkileyebilen lakin birden fazla vakit küçümsenen ruhsal bir durumdur. Klinik Psikolog Ömürcan Bozkuş asansör fobisi olan danışanlarına bilişsel davranışçı terapi uygulamaktadır. Pekala, bu fobi kesinlikle tedavi edilmeli midir?

Zorlayıcı bir çocukluk, yetişkinlikte ilgilerimizde izler bırakabilir. Güvenmekte zorlanmak, yakınlığı istemek lakin birebir anda ondan kaçmak, kendini daima karşı tarafa nazaran ayarlamak ya da daima onay aramak üzere örüntüler… Bunlar “bozukluk” değil, geçmişte işe yaramış yolların bugüne taşınmış halidir. Bu yazıda, güç bir çocukluk geçiren bireylerin yetişkin münasebetlerinde neler yaşayabileceğini ve bu tecrübelerin nasıl şekillendiğini bulabilirsiniz. Bağlantılarda zorlanmak, birden fazla vakit bir şeylerin yanlış olduğuna değil, bir vakitler çok zorlanmış olmaya işaret eder.

Yetiştiğimiz ortamda öğrendiğimiz baş etme stratejilerinin yetişkinlikte değişmesi gerektiği üzerine

Bazen hayatın ortasında durup kendimize şunu sormak gerekir: “Şu an yaptıklarım sahiden benim seçimim mi, yoksa şartların beni zorladığı bir ömrü mı sürdürüyorum?” Zira birçok vakit biz zannettiğimiz şeyin arkasında, aslında “kazandığımız” yani zorunda kaldığımız roller vardır. Bu roller öylesine içselleşmiştir ki artık onları benliğimizin bir kesimi üzere yaşarız.

Kaybın İçinden Geçerken Merhaba, ben Canan Sinanoğlu. Ankara’da aile danışmanı ve psikoterapist olarak çalışıyorum. Bugün sizlerle hayatın en güç duraklarından biri olan “yas süreci” üzerine konuşmak istiyorum. Zira kayıplar hayatın kaçınılmaz bir gerçeği ve bu süreçte profesyonel dayanak almak, duygusal güzelleşmenin kapısını aralayabilir. Yas sırf sevilen bir kişinin vefatıyla sonlu değildir. Boşanma, bir bağlantının sona ermesi, sıhhat kaybı, iş kaybı ya da beklenen bir ömrün gerçekleşmemesi de yas sürecini tetikleyebilir. Bir danışanım, on yıldır evli olduğu eşinden boşandığında “Sanki biri ölmüş üzere hissediyorum,” demişti. Bu cümle, ruhsal kayıpların da ne kadar derin tesirler yaratabileceğini gösteriyor.

Bireylerin günlük hayatta karşılaştıkları en temel ve tesirli bağlantı alanlarından biri elbet ailedir. Aile, bir kişinin duygusal, toplumsal ve ruhsal gelişiminin formlandığı birinci yerdir. Klinik psikolog olarak, mesleki uygulamalarımda gözlemlediğim en yaygın meselelerden biri, fonksiyonsuz aile irtibatının bireyler üzerindeki olumsuz tesiridir. Bu makalede, hem danışanlarımın müşahedelerine hem de bilimsel yaklaşımlara dayanarak, aile irtibat meselelerinin birtakım temel nedenlerini paylaşmak ve muhtemel tahliller sunmak istiyorum.

Bugün Hoş Mesela Biliyoruz vakit süratli ve yeni tanışıyoruz. Kısa müddette memnun oluyoruz ve daha süratle uzun müddet tanışıklığımız olsun istiyoruz ama sonra düşünüyoruz daha uzun yıllar geçireceksek şayet bu anlar da değerli, geri getirmek istediğimiz vakti özlersek geri getiremeyeceğimiz için şu anlar da değerli ve yavaş geçsin.. Her an değerli, Bugün hoş mesela…